HISTORIA KLASA V
JAK WYGLĄDAŁO ŻYCIE CODZIENNE CZŁOWIEKA W EPOCE PAEOLITU I NEOLITU?
Epoka Paeolitu
Ludzie w epoce Paeolitu żyli w niewielkich grupach i wspólnie zdobywali pożywienie. Najpierw żywili się tym, co udało im się zebrać np. dziko rosnące owoce, nasiona, jadalne rośliny oraz mniejsze zwierzęta.
Z czasem nauczyli się używać prostych narzędzi, które znajdowali w swoim otoczeniu np. kamienie, kije lub kości. Za ich pomocą polowali, wykopywali z ziemi rośliny czy rozłupywali orzechy.
Stopniowo zaczęli wytwarzać kamienne narzędzia np. pięściaki, prymitywne noże, groty strzał i włóczni. Tak wyposażeni w większych grupach organizowali łowy na większe, groźne zwierzęta. Za pomocą pięściaków mogli kroić mięso, sporządzać ubrania ze skór. Opanowali również umiejętność posługiwania się ogniem. Dzięki temu mogli ogrzać się, odstraszać zwierzęta, piec mięso lub rośliny.
1. WPŁYW WARUNKÓW NATURALNYCH NA ŻYCIE STAROŻYTNYCH GREKÓW
Grecja to kraj górzysty, oblany przez morza. Jest tam wiele zatok wcinających się w ląd, które umożliwiały Grekom zakładanie portów. Łatwiej było im przemieszczać się drogą morską niż lądową po górach. Dlatego też Grecy stali się świetnymi budowniczymi statków i żeglarzami. Zajmowali się też rybołówstwem.
DZIAŁ III: STAROŻYTNY RZYM
DATY
753 r. p.n.e. – przyjęta w tradycji data założenia Rzymu
509 r. p.n.e. – powstanie republiki rzymskiej
30 r. p.n.e. – powstanie cesarstwa rzymskiego
313 r. n.e. – przyznanie chrześcijanom wolności wyznania
380 r. n.e. – cesarz Teodozjusz ogłosił chrześcijaństwo religią państwową w Cesarstwie Rzymskim i zakazał wyznawania religii pogańskich
476 r. n.e. – upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego oraz koniec epoki starożytnej i początek średniowiecza
DZIAŁ IV: POCZĄTKI ŚREDNIOWIECZA
Barbarzyńcy, którzy doprowadzili w V wieku do upadku cesarstwa zachodnio-rzymskiego, zaczęli osiedlać się zakładając germańskie królestwa.
Natomiast część wschodnia Rzymu, która przetrwała burzliwy okres schyłku starożytności przyjęto określać jako Bizancjum (cesarstwo bizantyjskie). Władzę mieli cesarze bizantyjscy. Sprawowali oni wszystkie urzędy, również w Kościele.
W VI wieku cesarz Justynian Wielki rozpoczął walkę o odzyskanie zachodnich prowincji.
ŚREDNIOWIECZNEJ EUROPY
RYCERSTWO I SYSTEM LENNY
We wczesnym średniowieczu król, aby wynagrodzić swojego urzędnika lub wojowników nadawał mu ziemię wraz z ludnością chłopską. Taką ziemię nazywano lennem, a ten który ją otrzymał stawał się lennikiem (królewskim wasalem). Od momentu nadania ziemi to lennik (wasal) pobierał daniny od chłopów i sprawował nad nimi sądy.
Z czasem w zamian za służbę wojskową również możni lennicy zaczęli nadawać ziemię swoim lennikom. W taki sposób ukształtował się system lenny. Osoba nadająca lenno stawała się seniorem, czyli zwierzchnikiem lennika (wasala).
Obowiązki seniora: wspieranie i ochrona lennika.
Obowiązki wasala: wierność seniorowi, stawać do walki po dowództwem seniora, służenie radą (doradzać w ważnych sprawach).
Ci, którzy pełnili konną służbę w zamian za nadanie lenna zaczęto nazywać rycerzami.
NARODZINY PAŃSTWA POLSKIEGO
Co działo się na ziemiach polskich?
Słowianie, którzy zasiedlili polskie ziemie, dzielili się na wiele plemion. O ich sprawach (plemion) decydował wiec.
ROZBICIE DZIELNICOWE
W 1138 roku (testament Bolesława Krzywoustego) ziemie polskie zostały podzielone pomiędzy synów Bolesława Krzywoustego. Od tamtej pory, w dziejach Polski rozpoczął się okres rozbicia dzielnicowego, który trwał ponad 150 lat.
Wybuchały walki między seniorem, a młodszymi Piastami, co doprowadziło do obalenia testamentu Bolesława.
Polska rozpadła się na kilkanaście księstw.
